BALACHOWICZA
The Corps of Balachowicz (1918 - 1920).
Freemasonry, Illuminati and the Templars Order - conspiracy and conspirators: 1793/1794, 1796, 1819/1820/1821, 1833.
© author Bogdan Konstantynowicz
Armand, Paszkowski, Demonets, Konstantinovich and Duflon
Orlov Denisov, Radzivill, Pociej, Trubetskoy, Bagrationi, Siedych, Wittgenstein, Armand, Paszkowski, Demonets, Konstantinovich and Duflon families in Russia, Estonia, Latvia and Belarus.
© author Bogdan Konstantynowicz
Zbrojna agresja Zwiazku Sowieckiego na Polske we wrzesniu 1939 roku a stan wojny z Sowietami po 1939.
Szlachecki rod Wankowiczow na Minszczyznie - Bialorus
Zamach stanu generala Wladyslawa Sikorskiego we wrzesniu 1939 roku
Pierwszy Polski Korpus gen. Dowbor Musnickiego na Bialorusi 1917 / 1918
Deka Company 1904 - 1918 in St. Petersburg. New website! © author Bogdan Konstantynowicz
© Walki z sowietami po 23 wrzesnia 1939
Pictures Exhibition of Andrzej Konstantynowicz in 2011 - part four
Pictures Exhibition of Andrzej Konstantynowicz in 2011 - part three
Pictures Exhibition of Andrzej Konstantynowicz in 2011 - part two
|
References: E. Charkiewicz, Jan F. Lewandowski, Stanislaw Lis - Blonski, Zbigniew Dunin - Wilczynski, Jozef Cisek, Zaremba (vol. 1), Pantalejman Simanski, colonel Stanislaw Dowoyno - Sollohub, Marek Cabanowski "General Stanislav Bulak - Balachowicz (...)" (ed. Warsaw, 1993), Aleksander Srednicki, Jozef Mackiewicz and major Stanislav Stankiewicz. |
Stanislaw Bej Bulak - Balachowicz b. in Mejszty, the Vilna government, SW of Braslau in February 10th, 1883; Nikodem, his father, had got Stokopijevo near by Mejszty (= Meishty). Stanislav served in Russian Army since August 20th, 1914, but according to Jozef Mackiewicz (vol. 1, p. 131 - 136) he deserted employment in the Dzisna (= Disna) district in 1915, i.e. military service in the "Punin Unit" near by Riga since September 05th, 1915. That was scouting troop. He had obtained promotion after March 1917; served also under command of Bolsheviks since November 1917, e.g. fightings with Germans by the Lake Pejpus (= Peipus) near by Smolowa (= Smolva) on March 05th, 1918, where Stanislav was wounded and next transferred to Luga near by Petrograd (135 Km south of Petrograd); he was loyal towards Bolsheviks. In the middle of December 1917, Stanislaw Bulak - Balachowicz (i.e. Stanislaus Bulak-Balachovitch) had contacted his brother Jozef Balachowicz in Petrograd, and again in April 1918 (Petrograd, at military hospital, here also was Jerzy Dabrovski or Dambrowski). Stanislaw Balachowicz next, in April 1918, received assent at Bolshevik's hands in Moscow for forming of Polish cavalry regiment; he was General then, with support of count de Lubersac from the French Mission.
Stanislaw and also Jozef Balachowicz fought against baron Korf near by Luga (131 Km NE of Pskow) in May 1918; in this regiment served: Bohdan and Jerzy Dabrowski (Jerzy Dabrowski was friend of Stanislaw Balachowicz and his wife Zinajda - after 1935 she lived in Wilno), Chodorowicz, Wolkowiecki, Szumski (= Shumskij), Wawrzynski, Safaryn, Poljan, Michulski, Michalowski, Kozlowski, Karlowicz (related to Gen. Stanislaw Bulak Balachowicz).
Stanislaw and Jozef Balachowicz's regiment had thrown off superiority of Bolsheviks at the end of May 1918 and moved on Pskov (= Pskow). Balachowicz brothers had fought with Bolsheviks near by Pskov for June - till October 1918.
Jozef Balachowicz, b. in Stokopijewo / Stokopijevo near by Braslau (= Braslaw / Braslav, SE of Daugavpils), the Vilna government on September 04th, 1894 or 1896; brother of Stanislaw; died in assassinate in 1923 in Belavezskaja pusca, by Soviet agents. Military service in the 7th Reval infantry regiment since April 1916, and next, since May 1916, he served with his brother in a special unit (sabotage beyond German front near by Riga) of the Russian North Front under command of Punin; wounded on January 13th, 1917 and promoted captain. Jozef Balachowicz had withdrawn from Russian Army near by Riga on October 12th, 1917 and next served in Polish troops of the 1st Polish Corps in Pskov (under command of Gen. Dowbor Musnicki and collaborated with Gen. Jacyna from Petrograd, October / November 1917). Jozef Balachowicz was transfered to Petrograd in the middle of November 1917, keep on within the 1st Polish Corps. His son, Zdzislaw Bulak - Balachowicz, b. 1915 or 1918 and died in 1944; was lieutenant of Polish Army in the 77th infantry regiment in the Navahrudak province. Jozef maybe had gotten married in Petrograd 1918, and also met brother in Petrograd in December 1917.
Jozef Balachowicz served in Petrograd in a Polish cavalry troop under command of Przysiecki and was disarmed by Bolsheviks in December 1917. All details are lacking about Jozef Balachowicz since January 1918 until the beginning of May 1918, probably in Petrograd (?); after in Luga, in May 1918.
chronological abbreviation
May 1918: both of brothers served in Luga in own unit and revolted against Bolsheviks in the same month.
June - October 1918: they fought near by Pskov and next conquered the town at the end of October 1918 (alongside white Gen. Dragomirow), for two days only. The Balachowicz's regiment fell back over axle Izborsk - Pieczery (= Petschory, 41 Km west of Pskow i.e. Pskov); Courland was destination. The regiment got in touch with Gen. Wandam in the first half of November 1918 and was disarming Germans, that went back to home. The Balachowiczs conformed to the Estonian Army of Gen. Laidoner in the middle of November 1918 until March 01st, 1919, near by Dorpat (i.e. Tartu or Juriew); fightings broke out again with Bolsheviks close to Dorpat in January 1919, too. The Balachowicz's group conformed to white Gen. Rodzianko on March 02nd, 1919 (in the Army of Gen. Yudenich). Jozef Balachowicz was appointed to Russian colonel in March 1919. Fightings with Bolsheviks again since May 1919, and Stanislav Balachowicz conquered the Gdow (103 Km north of Pskow) station during offensive of Gen. Yudenich for Petrograd on May 13th, 1919; after conquered Pskov (= Pskow) on May 29th, 1919; the Balachowicz's group administered Pskov since June till August 1919 (until August 23rd); after had clashed with Gen. Yudenich and proceeded in guerrilla war against all: "reds" and "whites", near by Pskov - Werro (Voru probably, 36 Km west of Petschory) - by Velikaja river (here in September and October 1919 together with Estonian Army); they served again Estonia in October 1919 (the 32nd Division) until February 02nd, 1920.
Stanislaw Balachowicz at the same time conducted talks with a Byelorussian administration in Riga, and also with Polish agency (captain Myszkowski). The Balachowicz's group in the middle of February 1920 threaded its way through Estonia (from Reval i.e. Tallinn, Rewel) and Latvia, to Dyneburg (= Dzvinsk or Daugavpils) on circa February 20th, 1920 and they made oath of fidelity to Polish Army, however just on March 02nd, 1920 the Balachowicz's group had gone on to Polish units in Daugavpils; they came to a halt in Brest in March 1920. The Balachowicz's Corps (group) fought against Bolsheviks at east Polish front since June 1920; went back through Luninec, Brest and Leczna (together with the Orenburg Cossacks under command of Jakovlev - here since August 09th, 1920 till August 16th, 1920); after they liberated Wlodawa on August 17th, 1920 and Kamin - Kasyrs'kyj on September 15th, 1920; Pinsk on September 16th, 1920; Derevok and Ljubesh (= Lubieszow) on September 22nd, 1920 and again near by Pinsk on September 26th. The rest in Luninec since September 30th and change of name on "People's Voluntary Allied Army" of Major-General Stanislaw Bulak - Balachowicz: colonel Mikosz commanded the "Minsk regiment", aide of Corps: Grotkowski, cavalry of captain Saradin, lieutenant Lis - Blonski as messenger, colonels: Pawlowski, Matwiejew, Zgun (i.e. Shgun), Peremykin, "the Spark" and captain Wojciechowski.
The Balachowicz's Corps (about 15.000 strong) had struck upon Bolsheviks on November 04th, 1920, near by Turau (= Turow); achieved Mosiejewicze on November 07th, 1920, made Petrikow on November 08th; Romanowka, Skryhalow, Kopatkowo, Zechowicze (Shehovichi), Kostiuchowicze on November 09th; on November 10th were occupied: Chomiczki and Prudok, won a battle near by Drozdy and conquered Mazyr (= Mosyr or Mozyrz) and Wielkie Zimowiszcze (Big Zimowishche), also penetrated to Kalinkavicy (= Kalinkowitschi). Captain Wojciechowski filled Michalki - 16 Km south of Mazyr (= Mosyr) on November 11th, 1920. The following day Gen. Stanislav Bulak - Balachowicz, in Mazyr, proclaimed independence of Belarus and also appointed himself to "Commander - in - chief of Byelorussian Army". His brother Jozef Balachowicz was appointed as "Commandant of Voluntary Army". "Minsk" and "Ostrov" (the name from Ostrov i.e. Ostrow is situated south of Pskow) regiments repeatedly collected Kalinkavicy (fightings for five days) on November 14th, 1920, and next (November 15th) Gen. Balachowicz moved on to Zlobin (40 Km), where had gotten on November 17th. Colonel "Iskra" (= "The Spark") got Lelczyce on November 11th, and after (November 14th) he moved on toward Owrucz (70 Km; north Ukraine now) - here they penetrated on November 17th. At the same time colonel Matwiejew conquered: Wielkie Awtiucewicze (= Big Avtiucevichi) and Chabno (30 Km east of Mazyr; November 15th), also Makanowicze (43 Km NE of Mazyr; November 16th), Babylew, Korystan (about 60 Km east of Mazyr; November 17th).
Gen. Balachowicz established (November 16th) administration of Byelorussian People's Republic; amongst others: Gen. doc. Mieczyslaw Adamowicz - Prime Minister, P. Aleksiuk, Prof. Ostrowski Radoslaw (he acted also in Minsk in 1943), colonel Bielajew and Jozef Sienkiewicz. But nevertheless Petlura at the same time (November 17th) finished fightings against Bolsheviks; yet colonel Mikosz was getting 40 Km on NE of Kalinkavicy (November 17th), colonel "the Spark" came up Owrucz (= Owrutsch), too; colonel Matwiejew conquered Korystan. By night 17/18 November, Gen. Stanislav Bulak - Balachowicz left Mosyr and was on his way to Recyca (= Retschiza), where colonel Matwiejew penetrated on November 18th, 1920; but yet colonel "the Spark" near by Owrutsch had suffered defeat. So, Gen. Balachowicz close to Retschiza directed concentration his troops on November 19th, and all day long November 20th he fought near by Retschiza. And this instant information came in about "catastrophe in the south". Colonel Matwiejew (on November 20th) retreated from Retschiza for Mosyr; colonel Pawlowski and next Gen. Balachowicz retreated, too (he next came away to the west from under Mosyr, but just after November 25th, 1920).
Far away from Belarus north - west, Lithuania concluded a truce with Poland (November 21st/29th). In Belarus at the same time lasted defence of Mosyr (21 - 23 November) but Jozef Balachowicz went away from the town on November 22nd; and Gen. Stanislaw Bulak - Balachowicz and colonel Matwiejew also left Mosyr on November 23rd, and next came away to the west, but just after November 25th, 1920.
The Balachowicz's Corps passed by Olszany and Remel by south bank of Pripjat (= Pryp'jat) on Polish side: on November 26th ("Tula" and "Putwal" regiments with Jozef Balachowicz); on November 26th - 28th: soldiers of the 2nd and 3rd Byelorussian Divisions passed to Poland; by night 27/28 November - Gen. Stanislaw Balachowicz went on to Poland (with his aides: painter Artur Szyk i.e. Alexander Szykarenko, b. 1894, d. 1951 in USA, since 1921 lived in Lodz, and also Tadeusz Darmont); on November 30th - Gen. Adamowicz; the remainder on December 02nd - 04th, 1920 (on December 04th: unit 2100 strong from the 1st Byelorussian Division of colonel Peremykin after tough fightings on November 25th - 27th). The formal demobilization of the Balachowicz's Corps followed on December 03rd, 1920. And nonetheless Gen. Stanislaw Balachowicz was elected as "General Chieftain of Belarus" in Warsaw on December 23rd, 1920, according to Stanislav Dowoyno - Sollohub. Byelorussian soldiers were interned near by Czestochowa in January 1921, and from here to Szczypiorno close to Modlin, to Tuchola, Aleksandrow Kujawski, Pikulice, Dabie, Torun, Strzalkow and Kalisz, till August 1924. A lot of the "Balachowiczs" were employed in Hajnowka, Bialowieza and Bielsk.
Kreczeuski and Zacharko had taken Byelorussian emblems and flags somewhere west.
Jan Konstantynowicz born 1888 has gone into the army of Balachowicz in 1920.
According to Konrad Zielinski from the "Maria Curie Sklodowska University in Lublin" ("POPULATION DISPLACEMENT, CITIZENSHIP AND (...)") on Polish citizens in 1918 - after 1921: "people who voluntarily joined the foreign military service had no right for Polish citizenship. (...) Newcomers from behind the eastern Polish border were divided into two categories. The first category consisted of Polish citizens i.e. Kingdom of Poland, who had immigrated to Russia before or during the First world war and wanted to come back. The second category consisted of Russians and Belorussians that were also regarded as Russians. This category was divided into subcategories. The first of them concerned people who were entitled to hold Polish citizenship and the second one concerned people who did not have the right. (...) Emigrants or refugees from Russia, when they wanted to settle in Poland had to prove that: 1. they had enough funds to support themselves or they could count on the help of their relatives in Poland; 2. spotless moral reputation; 3. proper attitude towards Poles during the Tsarist rule. However, Poles and people of Polish origin were preferred. Ethnic non-Poles, who had never lived in the territory of the Kingdom of Poland, Galicia, and the Poznan province, had no right to Polish citizenship." This quotation without the Author's written permission, 2006.
KORPUS
GENERALA STANISLAWA BULAK - BALACHOWICZA
Stanislaw Bej Bulak - Balachowicz ur. 10. 02. 1883 roku w Mejsztach na Wilenszczyznie, na poludniowy - zachód od Braslawia (nieraz pisanego jako Braclaw na Wilenszczyznie). Jego ojciec Nikodem mial folwark Stokopijewo kolo Mejsztów. Stanislaw sluzyl od 20 sierpnia 1914 roku w Armii Rosyjskiej (ale Józef Mackiewicz w "Lewa Wolna", tom I, s. 131 - 136, pisze, ze porzucil prace rzadcy majatku ziemskiego w powiecie Dzisnienskim w roku 1915). Od 05. 09. 1915 roku w "Oddziale Punina" kolo Rygi. Byl to oddzial zwiadowczy. Po listopadzie 1917 roku nadal sluzy w Armii Rosyjskiej podporzadkowanej juz bolszewikom. Od 05 marca 1918 roku walki z Niemcami nad jez. Pejpus o Smolowe (po walce dochodzi wiadomosc o podpisanym w Brzesciu pokoju). Balachowicz zostal ranny.
Józef Balachowicz. Ur. 04. 09. 1894 roku (lub 1896 r.) w Stokopijewie, pow. braslawski, ziemia Wilenska. Zamordowany w Puszczy Bialowieskiej w roku 1923 przez sowiecka agenture z "Hromady". Od kwietnia 1916 roku sluzyl w Rewelskim 7 p. p., a od maja 1916 roku w "oddziale specjalnego przeznaczenia" Frontu Pólnocnego atamana Punina, zajmujacego sie dywersja na tylach niemieckich. Tu jest z bratem Stanislawem (ten od wrzesnia 1915 roku). Od 13 stycznia 1917 roku ranny i awansowany z porucznika na podrotmistrza. Pózniej generalem brygady.
Zdzislaw Bulak - Balachowicz. Ur. 1915 lub 1918, zmarl 1944. Porucznik, polegl jako dowódca 1 kompanii w 6 batalionie, 77 pp AK na Nowogródczyznie; syn Józefa.
CHRONOLOGIA WYDARZEN
marzec 1917 r.:
Stanislaw Balachowicz po tej rewolucji zostal mianowany na rotmistrza kawalerii (wg Józefa Mackiewicza, "Lewa Wolna", tom I, s. 131 - 136). Jakoby 7 razy ranny w walkach z Niemcami.
12. 10. 1917 r.
Józef Balachowicz wystepuje z wojska rosyjskiego (oddzial dywersji pozafrontowej pod Ryga) i przechodzi do oddzialów polskich - oddelegowany przez gen. Jacyne do Pskowa w celu rekrutacji Polaków do I Korpusu Dowbór - Musnickiego. Okolo polowy listopada 1917 roku Józef Balachowicz przeniesiony do Piotrogrodu, nadal w ramach I Korpusu Polskiego.
Stanislaw nadal, po listopadzie 1917 sluzy w Armii Rosyjskiej podporzadkowanej juz bolszewikom (od dnia 05 marca 1918 roku walki z Niemcami nad jez. Pejpus o Smolowe, gdzie zostal ranny). Stanislaw (wg Józef Mackiewicz, "Lewa Wolna", tom I, s. 131 - 136) jest w tym momencie w Ludze kolo Piotrogrodu i "wykazal niezwykla lojalnosc wobec nowych wladz bolszewickich". Józef Balachowicz od polowy listopada 1917 roku byl w Piotrogrodzie w "polskim ulanskim dywizjonie" podporzadkowanym Korpusowi Dowbór - Musnickiego. W grudnia 1917 roku bolszewicy rozbrajaja oddzial Józefa Balachowicza (dowodzony przez Przysieckiego), juz w grudniu 1917 roku nawiazuje z nimi kontakt Stanislaw Balachowicz (choc nadal Stanislaw byl albo w Ludze kolo Piotrogrodu albo pod Ryga). Brak danych co robil Józef Balachowicz w Piotrogrodzie (?) od polowy grudnia 1917 roku do polowy maja 1918 roku, kiedy znalazl sie w Ludze. Byc moze sie wtedy ozenil i w 1918 urodzil sie jego syn Zdzislaw; w tym czasie jego brat Stanislaw nadal sluzyl w Armii Rosyjskiej w rejonie Rygi, az do walk nad jeziorem Pejpus dnia 05 marca 1918 roku. Sadze, ze w kwietniu 1918 roku spotkali sie w szpitalu w Piotrogrodzie.
styczen i luty 1918 roku:
w styczniu Niemcy proklamuja niepodlegla Lotwe, a w lutym 1918 niepodlegla Estonie; w lutym 1918 roku Niemcy uderzajac spod Rygi, docieraja do linii Narwa - Psków. Obsadzaja oba miasta, co zatwierdza pokój brzeski dnia 03 marca 1918 roku. Dnia 23 lutego 1918 roku pod Pskowem walczyla bolszewicka czerwona Gwardia.
marzec i kwiecien 1918 r.:
Stanislaw Balachowicz po listopadzie 1917 roku nadal sluzyl w Armii Rosyjskiej podporzadkowanej juz bolszewikom i zostal ranny; w marcu i kwietniu 1918 roku Stanislaw Balachowicz w szpitalu w Piotrogrodzie, tu tez lezal rtm Jerzy Dabrowski (w 1939 roku zwierzchnik mjra Dobrzanskiego - Hubala); sadze, ze w kwietniu 1918 roku, Stanislaw i Józef spotkali sie w szpitalu w Piotrogrodzie (Józef Balachowicz w X. 1917 wystepuje pod Ryga z Armii Rosyjskiej, a na przel. X/XI. 1917 roku jest w Pskowie pod polskim dowództwem, w listopadzie 1917 roku byl w Piotrogrodzie w "polskim ulanskim dywizjonie", a w grudnia 1917 roku zostal rozbrojony), ale juz takze wczesniej, bo w grudniu 1917 roku, mieli kontakt. Brak danych co robil Józef Balachowicz w Piotrogrodzie (?) od polowy grudnia 1917 roku do polowy maja 1918 roku.
kwiecien:
Stanislaw B. otrzymuje od bolszewików zgode na tworzenie wlasnego oddzialu "konnych partyzantów" (wg Józef Mackiewicz, "Lewa Wolna", tom I, s. 131 - 136); jest juz wtedy "generalem" chyba z mianowania bolszewickiego (ale oni przeciez zniesli rangi wojskowe) lub alianckiego. W celu uzyskania tego pozwolenia wybral sie az do Moskwy. Oddzial mial byc skierowany do walki z Niemcami (okolo maja 1918 do Moskwy przybyl Haller, a w czerwcu 1918 roku do Moskwy przyjechal Zeligowski). Ma poparcie Misji Francji w osobie hr. de Lubersac. Oddzial ma charakter polski i nazywa sie "Piotrogrodzki Pulk Kawaleryjski". Skierowani zostali pod Luge dla stlumienia powstania barona Korfa.
Maj 1918:
Stanislaw Balachowicz organizuje w Ludze oddzial konny; przybywa tutaj tez (z Piotrogrodu ?) jego brat Józef. Kontaktuje sie z misja Francji w tym rejonie; w oddziale sa ponadto Bohdan i Jerzy Dabrowscy, Chodorowicz, Wolkowiecki, Szumskij, Wawrzynski, Safaryn, Póljan, Michulski, Michalowski, Kozlowski, Karlowicz - kuzyn gen. Stanislawa Bulak Balachowicza. Uwaga: w 1935 roku Jerzy Dabrowski sciagnal Zinajde Balachowicz do Wilna wraz z dziecmi; po 1945 roku sa w Poznaniu; zmarla w 1980 roku.
Koniec maja:
oddzial Balachowicza w Ludze oswobadza sie spod zwierzchnictwa bolszewickiego. Wyruszaja na Psków. Po drodze morduja bolszewików.
VI - X. 1918:
Balachowicze walcza z bolszewikami w rejonie Pskowa. Brak danych (wg Józef Mackiewicz, "Lewa Wolna", tom I, s. 131 - 136). Psków od konca lutego 1918 roku jest pod okupacja niemiecka.
Koniec X. 1918:
Wydaje sie, ze Niemcy przekazali Psków bolszewikom (np. 31. 10. 1918 tak przekazali Mohylew nad Dnieprem). Oddzial partyzancki Balachowiczów wraz z gen. ros. Dragomirowem, zdobywa Psków; w miescie wybucha powstanie antybolszewickie. Jednak po dwóch dniach grupy samoobrony rozlaza sie. Oddzial konny wycofuje sie z Pskowa po osi: Izborsk - Pieczery. Celem jest Kurlandia. Przylaczaja sie Polacy z miasta Pskowa (czesc poszla na Riapino, a potem pomiedzy Dorpatem i zachodnim brzegiem jez. Pejpus).
pocz. listopada:
Balachowicz (chyba Stanislaw ?) przedostaje sie przez linie niemiecko - rosyjskie i nawiazuje kontakt z oddzialem gen. Wandama (na zach. od Pskowa ?), a potem rozbraja Niemców chcacych wracac do domów.
X i XI. 1918
gen. Adamowicz organizuje "Zielony Dab" na Bobrujszczyznie (dzialal tez po lipcu 1920 roku, kiedy wycofaly sie stad polskie wojska).
XI. 1918
w polowie listopada 1918 roku, nowopowstala Armia Estonska zastepuje Niemców na linii frontu przeciwko bolszewikom. S. Balachowicz podporzadkowuje sie Armii Estonskiej. Okolo polowy listopada 1918 roku, Balachowicz walczy z sowietami pod Dorpatem pod dowództwem gen. Laidonera (Estonczyk, Johann Laidoner ur. 1884, zmarl 1953 na Lubiance - zamordowany wraz z Jankowskim z Polski; general od 1901 roku w Armii Rosyjskiej; ukonczyl Akademie Sztabu Generalnego w Rosji; od grudnia 1917 roku do lutego 1918 roku dowodzil dywizja estonska w ramach Armii Rosyjskiej, a od marca do pazdziernika 1918 roku brakuje danych; w listopadzie 1918 roku wraca do Estonii; od 1940 do 1953 w lagrach sowieckich, w tym na Lubiance).
XII. 1918:
sowieci posuwaja sie za Niemcami w kierunku Rygi, która zajeli 03 stycznia 1919, co jednak stabilizuje front estonski w rejonie Dorpatu (tutaj oddzial Balachowiczów).
styczen 1919
Balachowicz od polowy listopada 1918 roku walczy z sowietami pod Dorpatem; jest podporzadkowany Armii Estonskiej. Od dnia 17 listopada 1918 roku sowieci ida na zachód, za wycofujaca sie armia niemiecka; dnia 03. 01. 1919 roku sowieci zajmuja Ryge. Odcieli tym samym Balachowiczowi droge do niepodleglej od trzech miesiecy Polski. Nadal Balachowicz jest w Armii Estonskiej (od pol. XI. 1918 do 01 marca 1919 roku).
02. 03. 1919
w Estonii grupa Balachowicza podporzadkowuje sie rosyjskiemu gen. Rodziance (bialy), którego sily sa czescia Armii gen. Judenicza. Brat Stanislawa, Józef Balachowicz mianowany na podpulkownika, a potem na plka. w Armii Judenicza. Do poczatków maja 1919 roku trwaja walki z sowietami na froncie, o charakterze raczej pozycyjnym. Do wojsk Judenicza wchodzi tez grupa ksiecia von Lievena. Rodzianko Aleksander, ur. 1879; zm. ?; w listopadzie 1918 roku w Rydze przy 8 Armii niemieckiej tworzy baony antybolszewickie; w marcu 1919 roku dowodzi poludniowa grupa "Rosyjskiego Pólnocnego Korpusu Ochotniczego" w Estonii; w maju 1919 roku dowodzi Korpusem zajmujacym Psków, a w listopadzie 1919 roku ponosi kleske podczas wycofywania sie armii Judenicza spod Piotrogrodu do Estonii.
13. 05. 1919
Balachowicz zdobywa stacje Gdów, podczas piotrogrodzkiej ofensywy Judenicza (w Gdowie powieszono na slupach telegraficznych wszystkich komunistów). Dnia 29 maja zdobywa Psków, rajdem od pólnocy. Zrobiono wyprawe na Bulate. Wywiadem Balachowicza dowodzi plk Engelhardt; w okresie od czerwca do sierpnia oddzial Balachowicza "zarzadza" Pskowem.
23. 08. 1919
St. Bulak - Balachowicz zostaje zdjety z dowodzenia Korpusem w Pskowie, przez Judenicza. Balachowicz przechodzi do partyzantki. Walczy z bolszewikami i "bialymi" w rejonie Pskowa - Werro - rzeka Welikaja (IX i X. 1919 roku, wspólpracujac z Armia Estonska); w pazdzierniku 1919 roku Balachowicz wchodzi ponownie do Armii Estonskiej, w ramach której walczy z bolszewikami; w listopadzie 1919 roku Armia Judenicza cofa sie spod Piotrogrodu. Estonczycy walcza z bolszewikami do pokoju podpisanego 02 lutego 1920 roku. Dnia 28 stycznia 1920 Estonczycy aresztowali Judenicza.
IX. 1919
partyzancka grupa Balachowicza nawiazuje kontakt z Estonczykami w rejonie Werro.
X. 1919
oddzial Balachowicza w Werro zostaje wlaczony do 32-ej Dywizji Estonskiej. Walczy nad rzeka Welikaja. Taka sytuacja chyba az do 02 lutego 1920 roku.
1920 rok
28. 01. 1920
W Rewlu (Tallinie) w Estonii, spotkali sie gen. Judenicz i Balachowicz, z grupa oficerów estonskich. Judenicza aresztowano
02. 02. 1920
pokój estonsko - sowiecki
Pocz. lutego 1920
Balachowicz próbuje rozmów z rzadem bialoruskim w Rydze (w grudniu 1918 roku taki bialoruski rzad byl w Sejnach, w styczniu - kwietniu 1919 w Grodnie). Wchodzi jednak w konflikt z plk Jezowitowem. Balachowicz obawia sie wydania go sowietom. Nastepnie kontaktuje sie z polska placówka w Rydze, gdzie poslal swojego wyslannika Pawla Czerepucha. Strone polska reprezentuje kpt Myszkowski. W Slancach (gdzie ?) przemianowal swój oddzial na "bialoruski", a w polowie lutego oddzial Balachowicza przesuwa sie z Estonii (z Rewla), poprzez Lotwe, o 700 km na poludnie. Okolo 20 lutego 1920 roku dotarli do Dzwinska (Dyneburga). Dnia 23 lutego 1920 Balachowicz (informacja z jednego z dokumentów w ksiazce o Balachowiczu wydanej w roku 1993 w Warszawie) sklada przysiege dla Wojska Polskiego (Dyneburg byl w rekach Armii Polskiej, ale pod miastem staly tez oddzialy lotewskie wsród których byl jeszcze batalion Balachowicza; miasto zostalo potem przekazane Lotwie). Dnia 24 lutego, nasza placówka w Rydze przesyla z Dzwinska raport w sprawie oddzialu Balachowicza na Lotwie (nasze sily staly na poludniowym brzegu Dzwiny od Polocka do Dyneburga juz od lata 1919 roku - od 08 wrzesnia 1919 roku na poludniowym przedpolu Daugavpils; dnia 03 stycznia 1920 roku zajelismy Dyneburg = Daugavpils, a dnia 09 stycznia 1920 idac na pólnocny - wschód Armia Polska dotarla do Ambeli, dnia 17 stycznia 1920 roku wyzwolilismy Kapini i Pusa w srodkowych Inflantach Polskich - stad dalej na pólnoc juz nie atakowalismy; znad rzeki Dzwiny bolszewicy wyparli nas na poczatku lipca 1920 roku).
marzec:
od marca 1920 organizowano w Slonimiu bialoruskie oddzialy plka Konopackiego i kpta Kuszeli (wg Sukiennickiego, s. 146). W Minsku dziala Bialoruska Komisja Wojskowa. Wojewódzki, Raczkiewicz i L. Wasilewski prowadza rozmowy z Bialoruska Rada Najwyzsza m.in. o powstaniu rzadu bialorusko - litewskiego w Wilnie.
III i IV. 1920
Dnia 01 marca polskie wladze wyrazily zgode na przekroczenie linii rozgraniczenia wojsk lotewskich i polskich przez grupe Balachowicza (mialo to nastapic w dniu nastepnym w Dyneburgu = Dzwinsku = Daugavpils); w Dyneburgu jest Rydz - Smigly, który powita Balachowicza. Dnia 02 marca 1920 roku Balachowicz "przybyl do W. P." z oddzialem wielkosci batalionu. Dnia 05 marca "grupa Balachowicza" wyjezdza pociagiem spod Dzwinska do Brzescia. Sa tu gl. zolnierze z Estonii oraz grupa zlozona z bylych jenców sowieckich; dnia 16 kwietnia "grupa Balachowicza" osiaga gotowosc bojowa. W Brzesciu Litewskim ma on 700 zolnierzy; od czerwca 1920 sa na froncie bolszewickim, jako "sprzymierzeni". Po stronie polskiej sa tez Rosjanie: Boris Sawinkow, Mikolaj W. Czajkowski, Michal Iskricki. Zob.: E. Charaszkiewicz w "Niepodleglosc". Pisze o tym tez Zbigniew Dunin - Wilczynski, "Polacy w Iraku 1942 (...)" oraz Marek Cabanowski, "Tajemnice Mandzurii - Polacy w Harbinie". Ponadto Aleksander Srednicki, "Droga do Monte Cassino".
Maj
Konflikt Balachowicza z "bialym" gen. Baboszko i gen. Glazenapem (w Brzesciu). Sa tez konflikty z "Wydzielonym Rosyjskim Oddzialem" Borysa Sawinkowa. Borys Sawinkow ur. 1879 w Warszawie, zginal 1925 w Moskwie; po marcu 1917 roku w rzadzie Kierenskiego jako minister, a od listopada 1920 do sierpnia 1924 w Rosji organizuje partyzantke antybolszewicka; oznacza to, ze wykorzystal uderzenie Balachowicza, aby dostac sie na Bialorus i stad juz nie powracal; pojmany w sierpniu 1924, w roku nastepnym zamordowany w Moskwie. Oficerem lacznikowym przy Balachowiczu jest por. Zadra - Kabowski z II Oddzialu. W maju 1920 pisze on w meldunku z Brzescia o partyzantce na "Pskowszczyznie": oddzial plka Mikosza k. Starej Rusy i Lugi, grupa plka Danilowa k. Ostrowa, oddzial Karpucha pod Porchowem, Sawieliewa kolo Strugi Bialej, a wszystkie te oddzialy na linii Psków - Luga - Stara Rusa - Wielkie Luki. Ponadto "Zielony Dab" powolany ok. pazdziernika 1918 roku przez gen. Adamowicza z "bialoruskiego Komitetu". Wydaje sie, ze jest to oddzial na Bobrujszczyznie.
czerwiec:
Dnia 16 kwietnia "grupa Balachowicza" osiaga gotowosc bojowa. W Brzesciu Litewskim ma on 700 zolnierzy; od czerwca 1920 sa na froncie bolszewickim i dn. 30 czerwca przeprowadzaja wypad pod Slaweczno - tez dnia 01 lipca.
lipiec 1920
Ministerstwo Spraw Wojskowych generala J. Lesniewskiego wydaje rozkaz w sprawie rekrutacji jenców rosyjskich do oddzialów Balachowicza. Rekrutacja odbywa sie w obozach jenieckich nr 5 i 10 w Kaliszu i Szczypiornie; w Szczypiornie byli Rosjanie, a w Kaliszu - Kozacy; w tym miesiacu szefem Ekspozytury Min. Spraw Wojskowych w Brzesciu do spraw naboru jenców z obozów jenieckich do "Armii Balachowicza", zostaje por. Skwierczynski. Po nim kpt. Juliusz Urlych (wg CAW, Teki Laudanskiego, teka 232, s. 1 - 95). Do wojsk Balachowicza oddelegowano por. Lisa - Blonskiego, byl oficerem lacznikowym Naczelnego Wodza. Przybyl do Luninca, gdzie bylo 2.500 ludzi z tych oddzialów. Nabór prowadzono ze Strzalkowa, Wadowic, Pikulic (obozy jenieckie nr 2 i 4) oraz z Debia i Szczypiorna (tutaj dwa obozy internowanych nr 1 i 5). Ponadto werbowano jenców z Tucholi. Wychodzi rozkaz p.o. zastepcy Szefa Oddzialu II Sztabu Min. Spraw Wojskowych, mjra dra K. Polakiewicza, w sprawie werbunku do oddzialów Balachowicza (wydany dla Krakowa). Wspomniano tutaj o "intendenturze Balachowicza w Lublinie".
20. 07
Do Brzescia przybywaja Kozacy Orenburscy w celu polaczenia sie z Balachowiczem, który cofal sie przez Luniniec - Brzesc (?) - Leczne. Dnia 25 lipca Balachowiczowi podporzadkowano esaula Jakowlewa.
Pocz. sierpnia 1920
grupa gen. Balachowicza wycofuje sie do Lecznej na Lubelszczyznie i jest tutaj od 09 sierpnia 1920 roku do 16. 08. 1920; okolo 15 sierpnia wyszedl rozkaz pplka Miedzinskiego w sprawie przyspieszenia rekrutacji do oddzialów Balachowicza, które dnia 17. 08 odzyskaly Wlodawe. 23. 08 przeprowadzili wypad na Piszcze, a dnia 27. 08 zwyciezyli pod Perespa; w "koncu sierpnia" w Lublinie organizowala sie 2-ga Dywizja Korpusu gen. Bulak - Balachowicza. "Podstawe jej kadry stanowili nieliczni stosunkowo oficerowie armii pólnocno - zachodniej, którzy przybyli do Polski z Estonii (...)". Ponadto wiemy, ze w 1-szej dywizji Korpusu bialoruskiego kadre stanowil oddzial "przyprowadzony przez gen. Balachowicza z Estonii". Dnia 27 sierpnia podpisano umowe miedzy B. Sawinkowem i St. Balachowiczem. Wreszcie dnia 01 wrzesnia 1920, do Korpusu Balachowicza wyznaczono Karola Wedziagolskiego ze Sztabu Generalnego oraz Borysa Sawinkowa z Rosyjskiego Komitetu; lacznikiem ze strony polskiej byl por. Ryszard Zyms - tenze Zyms jako pulkownik walczyl z sowietami we wrzesniu 1939 roku w Grupie "Dubno". Wedziagolski Karol - oficer polityczny 8 Armii Rosyjskiej po rewolucji lutowej 1917 roku.
sierpien:
od marca 1920 organizowano w Slonimiu bialoruskie oddzialy plka Konopackiego i kpta Kuszeli (wg Sukiennickiego, s. 146), a w lipcu - sierpniu przerzucono je do Lodzi, prawdopodobnie przez Grodno, gdzie dnia 18 - 19 lipca bylo 1.600 niewyszkolonych ochotników (tylko skad ?); w Lodzi byli od pocz. (?) sierpnia do pocz. listopada (?) 1920 roku; w koncu listopada 1920 przenikneli w rej. Kojdanowa linie sowieckie i wspóldzialajac z "Zielonym Debem" prowadzono partyzantke pod Sluckiem. Bylo to wówczas, gdy Balachowicz cofal sie juz na Polesiu ku polskim liniom.
16. 09
pod Pinskiem atakuje gen. Balachowicz, który w dniu poprzednim zajal Kamien Koszyrski, a 22. 09 stoczyl walki pod Derewek i Lubieszowem na Polesiu, wynikiem czego dnia 26. 09 ostatecznie zdobyl Pinsk.
wrzesien
dziala w lasach ihumenskich watazka Zylin, a pod Lojewem grupa partyzancka Galacha (na Dnieprze lupil parostatki i robil zagony az pod Horodnie). Dalej od niego na poludnie byl "potezny oddzial atamana Czalowa".
od 30. 09
"Odrebna Armia Sprzymierzona" gen. St. Bulak - Balachowicza przechodzi na odpoczynek w rej. Pinska i Luninca; zmieni teraz nazwe na "Ludowa Ochotnicza Armia Sprzymierzona" gen. mjra Stanislawa Bulak - Balachowicza.
01. 10. 1920
Joffe zada (podczas rokowan pokojowych w Rydze) dla Rosji kolei z Saren do Baranowicz. Dabski sie nie zgadza; w tym czasie na froncie (30. 09 i 01. 10) wzielismy do niewoli ok. 25 tys. bolszewików. Rozpoczyna sie bitwa o Molodeczno i Swieciany; jenców wcielano m.in. do Korpusu Ekspedycyjnego Bulak - Balachowicza. Joffe w Rydze zadaje stronie polskiej pytanie, czy rozejm traktowac bedziemy jako wstep do pokoju. Dnia 05 pazdziernika sowieci zgodzili sie na granice - linie demarkacyjna, taka jaka zazada strona polska, pod warunkiem zmniejszenia zadan co do zlota rosyjskiego.
04. 10:
Oddzialy poznanskie dotarly do Nieswieza. Grupa Poleska opanowala Luniniec; prawdopodobnie opanowalismy Kleck. Stolpce zajal 7 p.ul. i stad skierowal sie na poludniowy skraj Puszczy Nalibockiej; w tym dniu, wg Szostaka, Kojdanów zajela 2 brygada (kawalerii ?).
05. 10:
Rozmowa telef. Pilsudskiego z Rydzem - Smiglym. Walki pod Oranami (z Litwinami do 06. 10). Docieramy do Miru. Joffe w Rydze proponuje stronie polskiej Minsk. S. Grabski odmawia "z furia". A. Lados podkresla ten ton zachowania Grabskiego. Joffe mial pelnomocnictwo ustalenia granicy az na rzece Berezynie, ale napisze potem, ze Grabskiemu nie zalezalo na terytoriach. Ustalono sklad dowództwa "Ludowej Ochotniczej Armii Sprzymierzonej" gen. mjra Stanislawa Bulak - Balachowicza (adiutant - rtm Grotkowski, szwadron rtm. Saradin; w 2 Dyw. Piech. Bialoruskiej utworzono "minski" pulk piechoty plka Mikosza).
06. 10:
Tego dnia, nasz 7 p.ul. po calodobowym marszu przez Puszcze Nalibocka z poludnia na pólnoc, wyszedl na Raków obsadzony przez sowietów (wg Józefa Szostaka, s. 72). Raków zdobywal tez 10 p.ul.; 07. 10 - 7 p.ul. zajmuje nie bronione przez bolszewików Radoszkowice. Dnia 08. 10 nasze rozpoznanie dociera na odleglosc 16 wiorst od Minska (wg "Lewa Wolna"). Staja chyba w rej. na wsch. od Kojdanowa - tutaj od 04. 10 oraz w rej. Rakowa - tutaj od 06. 10; gdzies pod m. Chatezyno (?) na zachód od Minska. Minsk Litewski pustoszeje na kilka dni, ale potem sowieci znów wracaja, a nikt nie wie dlaczego nie zajmujemy stolicy Bialorusi; w tym dniu 7 p. ul. skierowano z Radoszkowic na pólnoc, a nie na wschód. Maszeruja w kierunku m. Krzywicze (zajete dnia 13 pazdziernika).
11. 10:
Wrangel proponuje Polsce
porozumienie antybolszewickie. Opublikowano ten artykul dopiero 14. 10. 1920.
Zobacz: GODZIEMBA, "Zdrajca Rosji?" na stronie http://lubczasopismo.salon24.pl/2rp.pl/post/465878,zdrajca-rosji-2 gdzie autor napisal: "...W połowie listopada 1919 roku Piłsudski powiedział Kossakowskiemu, iż 'zarówno bolszewikom, jak i Denikinowi jedno jest do powiedzenia - jesteśmy potęgą, a wyście trupy. Mówiąc inaczej, językiem żołnierskim: dławcie się, bijcie się, nic mnie to nie obchodzi, o ile interesy Polski nie są zahaczone. A jeśli gdzie zahaczycie je, będę bił. Jeśli gdziekolwiek i kiedykolwiek was nie biję, to nie dlatego, że wy nie chcecie, ale dlatego, że ja nie chcę. Lekceważę, pogardzam wami. ... Dla celu konkretnego, dla ratunku naszych ludzi w Rosji zgodziłem się, by Czerwony Krzyż z ich Czerwonym Krzyżem rozmawiał. ... A jeśli spytacie, co dalej, odpowiem: owszem, wydostańcie jeszcze archiwa przedstawicielstwa polskiego, zabytki nasze, skarby, a wówczas można będzie już o niczym więcej nie mówić'...".
Natomiast MAREK WOJCIECHOWSKI, niezależny publicysta, ktory specjalizuje się w tematyce europejskiej i historycznej na stronie http://lubczasopismo.salon24.pl/2rp.pl/post/447264,tajny-pakt-lenin-pilsudski-cz-2-wrangel-zdradzony pisze: "...Jednak jeden z najbardziej zaskakujących manewrów to zajęcie przez polską armię Mińska na jeden dzień w październiku 1920 roku i zagadkowe wycofanie się z miasta tuż przed zawieszeniem broni. Mackiewicz w 'Lewej wolnej' napisze: 'Tymczasem, na rozkaz naczelnego wodza, wojska polskie posuwają się jakoś dziwnie. Dnia 8 października dotarły o 16 wiorst na zachód od Mińska. Władze bolszewickie uciekają z miasta. Mińsk pozostawiony sam sobie, leży przez kilka dni na ziemi niczyjej. A wojska polskie stoją, nie posuwają się naprzód. Po kilku dniach, bolszewicy ostrożnie wracają. Ludność nie wie, co ma o tym myśleć ... Jakaś strategiczna tajemnica? Nikt nie pojmuje ... Krążą pogłoski o jakichś rokowaniach. - Czy być może?...'. Zamieszkały głównie przez Polaków i Żydów Mińsk ostatecznie znajdzie się po stronie sowieckiej a do historii przejdzie stwierdzenie Grabskiego 'wycięliśmy wrzód wraz z Mińskiem'. Kilkanaście lat później większość mińskich Polaków padnie ofiarą czystek, których symbolem jest masowy grób w podmińskich Kuropatach".
12. 10:
Zawieramy wstepny traktat pokojowy z sowietami. Wchodzi w zycie w nocy 18/19. 10 (planowano od switu 18.10). Mimo tego dnia 12. 10 zdobylismy Sluck, Uzde i Kojdanów (Szostak, s. 71, sugeruje, ze Kojdanów zajela 2 brygada okolo dnia 04 pazdziernika). 2 DPLeg. zdobywa Molodeczno, a 4 Armia zwycieza pod Kojdanowem i wychodzi na linie Sluck - Uzda - Kojdanów. Dnia 13. 10 wiesc o traktacie z Rosja rozeszla sie, jak zly omen po calej Polsce; w Warszawie Komitet Obrony Kresów rozpoczal ozywiona dzialalnosc w celu obalenia linii rozejmowej. Protestuje prezes Towarzystwa Kredytowego, Aleksander Marszowicz i hrabia Mohn. Zbierane sa podpisy ludnosci bialoruskiej pod petycja do Pilsudskiego.
14. 10:
Wojsko Polskie podchodzi pod Minsk Litewski; nie wiedza jednak, ze beda musieli oddac ponownie to miasto w rece bolszewickie; Zaremba (t. I, s. 220) podaje date 14 pazdziernika za zdobycie Minska Litewskiego i podkresla, ze jeszcze w tym momencie rozwazalismy idee federacyjna "bialoruska". Zajmujemy Zaslaw, Samochwalowicze nad rzeka Ptycz (o 22 km na poludnie od centrum Minska). Walki pod Radoszkowicami, gdzie bierzemy do niewoli 500 jenców. Ponadto zajmujemy stacje Krzywicze, choc wobec naszych malych sil kawaleryjskich, sowieci wycofali sie na wschód (nadeszla ponadto informacja o majacym nastapic przerwaniu ognia, co bylo dezinformacja, gdyz zawieszenie broni wchodzilo w zycie dnia 18 pazdziernika). Ukazuje sie artykul z wywiadem prasowym Wrangla, w którym nawoluje on do sojuszu z Polska.
15. 10:
"Wojska polskie po zacietych walkach zajely Minsk". Jakoby bylismy w miescie 2 tygodnie, czyli do 29 pazdziernika (wg innego autora wycofalismy sie dnia 18 pazdziernika). Ja przyjmuje, ze Wojsko Polskie opuscilo na zawsze Minsk Litewski miedzy dniem 25 pazdziernika, a dniem 01 listopada 1920 roku. Oskar Milosz tego dnia oskarza "Wojsko Polskie" o pogromy w Wilnie. Dnia 15 pazdziernika, Sejm zazadal od Naczelnego Dowództwa, aby do 02 listopada rozbroic oddzialy Balachowicza, badz aby opuscily one Polske (w dniu 02 listopada miala nastapic wymiana dokumentów ratyfikacyjnych miedzy Polska a Rosja radziecka). Rozkaz Nacz. Dowództwa polskiego dotyczacych rozbrojenia wojsk sprzymierzonych, np. bialoruskich z dniem 02 listopada (wg J. Mackiewicza, op. cit., t. II).
18. 10:
Frunze przedstawia KC ostateczny plan zniszczenia Wrangla na Krymie. Ucichly walki na naszym froncie bolszewickim. Linia demarkacyjna "biegla od Dyneburga - kolo Minska, przez Sluck - Olewsk". "Preliminaria pokojowe" z dnia 12 pazdziernika mówily, ze linia frontu o swicie dnia 18 pazdziernika przeksztalca sie w linie demarkacyjna, a w przyszlosci w granice panstwowa. Sprzeciwili sie temu: L. Wasilewski, W. Kamieniecki, J. Dabski (w Rydze); jednak nasza delegacja obiecala oddac Minsk, a wojska nasze mialy nie posuwac sie w kierunku rzeki Berezyny. Mimo tego zatrzymalismy "na dwa tygodnie" Minsk (do ok. 29. 10), gdyz nastapilo "nagle ozywienie mysli federacyjnej" (wg Zaremby, s. 220).
W Dawidgródku stoi Pulk plka Duchopielnikowa (rosyjski bialy); nie wezmie on jednak z nieznanych przyczyn udzialu w walkach Balachowicza.
01. 11:
Wojsko Polskie na Bialorusi ostatecznie cofa sie (ok. 29. 10 i do 01.11) na ustalona w pazdzierniku 1920 roku w Rydze, linie demarkacyjna, bowiem dnia 02 listopada nastapi na Lotwie, wymiana dokumentów ratyfikacyjnych miedzy Polska a Rosja radziecka. Z Lodzi na linie frontu przybyli "ochotnicy bialoruscy" plka Konopackiego i kpta Kuszeli (w marcu 1920 w Slonimiu formowali wojska bialoruskie); w koncu listopada (dopiero!) i w grudniu zaatakuja Sluck i wywolaja tam powstanie. Do Pinska i Dawidgródka przybywa Misja Brytyjska na rozmowy z Balachowiczem.
02 listopada:
Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych miedzy Polska a Rosja radziecka; prawdopodobnie 01 listopada polskie wojska cofnely sie poza linie demarkacyjna przebiegajaca na Polesiu miedzy Dawidgródkiem a Turowem na póludniowym brzegu rzeki Prypeci; tutaj tez jest por. Lis - Blonski, jako lacznik Sztabu Generalnego W.P.
04 listopada
Wojska Balachowicza dnia 04 listopada zajely Turów skad wyparto sowietów, na wsch. od linii demarkacyjnej (brak innych informacji). Na dzien 04 listopada datowany jest pierwszy raport rtma Pradzynskiego. Wojska Balachowicza skladaja sie z Rosjan, Bialorusinów, Polaków, Finów, Estonczyków i grupy Lotyszów oraz pewnej liczby Szwedów i Zydów. W oddzialach bojowych jest 14.750 ludzi; kadre 1 Dywizji stanowi oddzial przyprowadzony z Estonii, a 2-giej Dywizji, oficerowie rosyjscy z Armii Judenicza z Estonii. Informacje o zgrupowaniu gen. Stanislawa Bulak - Balachowicza podaje Józef Cisek (zbiór dokumentów, wyd. przez Instytut Pilsudskiego, Nowy Jork), Pantalejman Simanski i Stanislaw Lis - Blonski; glówna praca o Balachowiczu to Marka Cabanowskiego, "General Stanislaw Bulak - Balachowicz (...)", wyd. Warszawa 1993, ss. ok. 203. Wydanie dofinansowane przez Komitet Badan Naukowych; prawa autorskie takze Muzeum Niepodleglosci, wydawca "MikRomax" i Muzeum Niepodleglosci (Warszawa, Al. Solidarnosci 62, tel. 27 - 96 - 435, w Palacu Radziwillów).
Poczatek ofensywy wojsk gen. Bulak - Balachowicza. Wyruszamy spod Turowa (pod ta data, Lukomski w swojej ksiazce z roku 1994, opisuje tez inne wydarzenia, choc dla daty 05. 11. 1920 nie dal konkretnych wyjasnien). Moze w dniu 05. 11 nastapilo cos w rodzaju buntu trzech "dywizji" Korpusu Ochotniczego gen. Stanislawa Bulak - Balachowicza w Dawidgródku i Turowie (Cabanowski podaje, ze atak Balachowicza nastapil dnia 05 listopada z rejonu Turowa, z terenów "sowieckich").
06 listopada:
Tego dnia Lukomski i Polak ("Obrona (...)" z roku 1994) nie opisuja (po dacie 05 listopada daja date "09 listopada"), a jedynie pisza: "Zgromadzone wojska armii ochotniczej wyruszyly spod Turowa - juz po stronie sowieckiej - do natarcia". Tekst jest tak skonstruowany, ze sugeruje poczatek natarcia na 06 listopada 1920 roku. Cabanowski jednak wyjasnia, ze nasz atak nastapil dnia 05 listopada. Dnia 07. 11 osiagnieto wg mnie Mosiejewicze na Polesiu (jest to interpretacja tekstu ksiazki Lukomskiego i Polaka z roku 1994, bowiem Cabanowski podaje, ze doszlismy pod Petryków). Dn. 08. 11 podeszli pod Petryków. Stan armii bialoruskiej to 20 tys. - 14.750 zolnierzy. Lukomski pisze: "W ciagu dwóch dni gen. Balachowicz osiagnal rejon Mosiejewicze - Petryków" (s. 296).
09. 11:
Plk Pawlowski rozbija sowietów pod Romanówka na Bialorusi. Plk Matwiejew zajal Skryhalow. Plk Zgun zajal Zechowicze i Kostiuchowicze. Balachowicz zajal ponadto Kopatkowo i Mojsiejówke. Dnia 10. 11 zajeto Chomiczki i Prudok. Zwyciezono pod Drozdami. Zajeto Mozyrz i Wielkie Zimowiszcze oraz przejsciowo Kalenkowicze. Front przechodzil przez Kopatkowicze, szedl rzeka Ptycz, przez Mojsiejówke, Romanówke, Chomiczki, Prudok, Drozdy, Mozyrz. Dnia 10. 11 w Warszawie, rosyjski Komitet Sawinkowa takze podejmuje decyzje o walce z Rosja Sowiecka. 11. 11 kpt. Wojciechowski zajal Michalki (16 km na poludnie od Mozyrza).
12. 11:
Gen. Stanislaw Bulak - Balachowicz w Mozyrzu oglosil niepodleglosc Bialorusi. Mianowal sie "glównodowodzacym bialoruskiej armii narodowej (...) na terenie calej Bialorusi". Jego brat Józef zostal "dow. armii ochotniczej". Wydano rozkaz o "zapobieganiu dywersji komunistycznej na tylach".
14. 11:
Pulk "minski" i "ostrowski" odebraly bolszewikom powtórnie Kalenkowicze (walki od dnia 10. 11, o 12 i 13 listopada brak danych co do charakteru walk). Plk Mikosz doszedl do Petrykowa (dn. 11. 11). Ruszyl dalej na Jakimowicze i dnia 14.11 skoncentrowal sie w Kalenkowiczach. Dnia 15. 11 spod Kalenkowicz ruszyl po linii kolejowej na pólnocny - wschód, w kierunku Zlobina. Do dnia 17 listopada prawdopodobnie przeszedl okolo 40 km. Ataman "Iskra" 11. 11 zajal Lelczyce, a 14. 11 ruszyl na poludniowy - wschód, na Owrucz (odleglosc 70 km). Chyba dnia 17. 11 ataman Iskra podszedl pod Owrucz (dzisiaj na Ukrainie pólnocnej).
15. 11:
Plk Matwiejew zdobyl Wielkie Awtiucewicze i Chabno (30 km na wschód od Mozyrza), a 16. 11 Makanowicze (43 km na pólnocny - wschód od Mozyrza) i Babylew. Plk Matwiejew dnia 17.11 zajal Korystan chyba ok. 60 km na wschód od Mozyrza, na kierunku na Rzeczyce.
16. 11:
Balachowicz powolal rzad Bialoruskiej Republiki Ludowej. M.in. dr gen. Mieczyslaw Adamowicz, jako Prezes Rady Ministrów Bialoruskiej Republiki Ludowej; w rzadzie zasiedli Aleksiuk (P. Aleksiuk byl od pazdziernika w Komisji Wojskowej Bialoruskiej powolanej przez Pilsudskiego dekretem z 22. 10. 1919 roku), Ostrowski (prof. Radoslaw Ostrowski podczas II wojny byl wraz z dr Mikolajem Szczorsa szefem Grupy "Centrum" i Prezydentem Bialoruskiej Centralnej Rady od konca 1943 roku w Minsku), plk Bielajew oraz Józef Sienkiewicz. Datowano dekret o wywlaszczeniu "wielkiej wlasnosci"; rzad Balachowicza mial wydac przygotowane juz znaczki pocztowe "Poczty Bialorusi" np. na znaczku za 2 ruble jest podobizna Franciszka Skoriny 1490 - 1551 r., a na znaczku za 3 ruble "Pogon litewska"; znaczek za 5 rubli pokazuje chlopa bialoruskiego. Znaczków bylo osiem (wg Cabanowski, s. 113).
17. 11:
Petlura postanawia zakonczyc walke z sowietami (wg Zaremby, t. I, s. 218), która rozpoczal mniej wiecej jak Balachowicz. Wojska ukrainskie przejda do Czechoslowacji i Polski. Najwiecej z nich internuje sie w Szczypiornie; dnia 15 maja 1921 roku w tym obozie przeprosi ich Pilsudski za zerwanie przez nas sojuszu po pazdzierniku 1920 roku. Gen. Bezruczko okreslil przeprosiny jako "rycerskie". W KORPUSIE Balachowicza, plk Mikosz doszedl (po linii kolejowej na pólnocny - wschód, w kierunku Zlobina) na odleglosc okolo 40 km od Kalenkowicz. Ataman Iskra dnia 17. 11 podszedl pod Owrucz. Plk Matwiejew zajal Korystan na kierunku na Rzeczyce. Pod Mozyrzem aktywnie wystepuje partyzantka "Zielonego Debu". Drugi dzien dziala Rzad niepodleglej Bialorusi na czele z premierem Adamowiczem. "W tym czasie obrona bolszewicka zaczela krzepnac i pojawily sie pierwsze symptomy spadku morale po stronie balachowców" (dot. dni 17. 11 i 18. 11 ?). Do plka Matwiejewa dotarla (dnia 18. 11 ?) wlasnie "bledna informacja o zagrozeniu przez nieprzyjaciela" jego tylów i polaczen z Mozyrzem; nie wiadomo co sie stalo dnia 17. 11 w rejonie Mozyrza i Kalenkowicz, ze noca 17/18. 11 gen. St. Bulak - Balachowicz opuscil Mozyrz (wraz z oddzialem szturmowym i uda sie pod Rzeczyce). Balachowicz jechal dnia 18 listopada pod Rzeczyce. Ciekawe, ze w monografii Lukomskiego jest data 16. 11 oraz data 17. 11. 1920, ale pod ta druga data autor opisuje noc 17/18 i dalsze dni od 18. 11 do 25. 11. 1920; wiedza o dniu 17 listopada jest zatem zlozona z fragmentów tekstu pod datami 15. 11 (o zdobyciu przez nas Korystana i dezinformacyjnej pracy bolszewików w Mozyrzu) oraz 16. 11 (o objeciu dow. nad Korpusem Ekspedycyjnym przez Józefa Balachowicza).
Brat gen. Stanislawa Bulak - Balachowicza, Józef, obejmuje dnia 17. 11 "szefostwo nad ochotniczym korpusem ekspedycyjnym", gdyz jego brat Stanislaw szykowal sie do wyjazdu z Mozyrza pod Rzeczyce.
17/18. 11:
Noca gen. St. Balachowicz opuszcza Mozyrz i udaje sie do oddzialów pod Rzeczyca.
18. 11:
Tego dnia na Bialorusi, plk Matwiejew ma wysuniete oddzialy pod Rzeczyca, ale "w tym czasie obrona bolszewicka zaczela krzepnac i pojawily sie pierwsze symptomy spadku morale po stronie balachowców". Moze to stalo sie przyczyna wyjazdu Balachowicza w nocy 17/18. 11 z Mozyrza pod Rzeczyce - do plka Matwiejewa dotrze "bledna informacja o zagrozeniu przez nieprzyjaciela" jego tylów i polaczen z Mozyrzem. Balachowicz jechal dnia 18 listopada pod Rzeczyce, a w tym samym dniu ataman Iskra (pod Owruczem) ponosi porazke na pólnocnej Ukrainie (dopiero 20. 11 inf. ta dotrze pod Rzeczyce do St. Balachowicza).
19. 11
Balachowicz pod Rzeczyca: dociera tutaj dnia 19 listopada wraz z oddzialem szturmowym i zarzadza koncentracje oddzialów; dnia 20. 11 jest na pierwszej linii walk pod Rzeczyca i w tym momencie dociera do niego informacja o "katastrofie na poludniu" na Ukrainie.
20. 11:
Tego dnia na Bialorusi, plk Matwiejew idac w strazy tylnej Korpusu, wycofal sie spod Rzeczycy w kierunku Mozyrza; cofa sie samodzielnie w kierunku zachodnim. Podobnie samodzielnie cofaja sie grupy plka Pawlowskiego i (po 25 listopada) sam Balachowicz; jeszcze dnia 20. 11 Balachowicz jest na pierwszej linii walk, wraz z oddzialami cofajacymi sie spod Rzeczycy na Mozyrz (pod Rzeczyca grozilo nam chwilowo okrazenie). Wlasnie dnia 20. 11 dociera informacja o "katastrofie na poludniu" na Ukrainie; wiemy, ze od dnia 17 listopada ataman Iskra walczyl pod Owruczem, ale przebiegu tych walk na Ukrainie pólnocnej nie znamy. Mozna domyslac sie, ze po dniu 18 listopada mialy one niekorzystny przebieg, co dotarlo dopiero dnia 20. 11 do Balachowicza dowodzacego pod Rzeczyca.
21. 11:
Rozejm z Litwa. Ostateczny protokól podpisano 29. 11. Na Bialorusi zas zorganizowano chwilowa obrone Mozyrza; sowieci zajeli miasto chyba 23 listopada.
22. 11 (?):
Wydaje sie, ze grupa wojsk Józefa Balachowicza opuszcza Mozyrz. Dzien potem uczyni to prawdopodobnie jego brat Stanislaw i plk Matwiejew; w "Lewa Wolna" jest krótka informacja, ze Balachowicz podjal jeszcze krótka obrone Mozyrza.
23. 11 (?):
Chyba w tym dniu plk Matwiejew i gen. S. Balachowicz opuszczaja ostatecznie Mozyrz. Poszczególne oddzialy Balachowicza (z grupy walczacej 18 - 20. 11 pod Rzeczyca) jeszcze w dniach 02 - 04 grudnia przechodzily na strone polska (kolo Olszan w m. Remel, na poludniowym brzegu Prypeci na Polesiu). Np. dnia 04. 12 przeszla 1 Dyw. Bialoruska w sile 2.100 ludzi i zostala internowana.
25 - 27. 11:
oddzialy bialoruskie (te cofajace sie spod Rzeczycy) zostaly zaatakowane przez bolszewików, co spowodowalo, ze gen. Bulak - Balachowicz od dnia 25 listopada zaczal sie cofac samodzielnie. Poszczególne oddzialy Balachowicza (ze zgrupowania, które dotarlo najdalej, bo pod Rzeczyce) jeszcze w dniach 02 - 04 grudnia przechodzily na strone polska, kolo Olszan w m. Remel; od ok. 25. 11 cofa sie oddzielnie dr gen. Adamowicz (Premier BRL) i dociera do polskich posterunków dnia 30 listopada.
Koniec listopada:
w koncu listopada 1920, gdy Balachowicz cofal sie juz na Polesiu ku frontowi polskiemu, "pulk" plka Konopackiego i kpta Kuszela przeszedl linie frontu w rejonie Nieswieza i rozpoczal dzialania partyzanckie kolo Slucka, nazywane "Powstaniem Sluckim" (od konca listopada, przez grudzien 1920 roku). Pomoglo to partyzantom "Zielonego Debu" pod Bobrujskiem i Mozyrzem (wg raportu rtma Pradzynskiego z grudnia 1920 roku), których bylo tam pod koniec listopada 1920 roku jeszcze 500 - 1000 ludzi. "Zielony Dab" utworzony w X. 1918 roku przez gen. dr Mieczyslawa Adamowicza w rej. Bobrujska, teraz na koncu listopada 1920 roku panowal jeszcze nad tym calym lesistym obszarem. Dzieki akcji Konopackiego, "Zielony Dab" mógl sie przedostac w rejon Slucka (na pocz. grudnia ?) i jeszcze dalej na pólnoc, pod Kojdanów.
26. 11:
Gl. sily Korpusu Balachowicza przechodza na polska strone. Przylaczyl sie do nich sowiecki 424 p. strzelców we wsi Chabno. Granice przekroczono kolo Olszan na stanowiskach 18 DP; zolnierzy bialoruskich rozbrajano. W tym dniu dotyczy to gros sil z 2 i 3 Dywizji oraz pulków tulskiego i putwalskiego. Przechodzi tez chyba Józef Balachowicz. Dnia 27. 11 gen. St. Balachowicz doszedl do linii polskich w rejonie Olszan, a w nocy 27/28. 11 przechodzi front na strone Polska. 28. 11 gen. St. Balachowicz (rano) przejezdza z Olszan do Dawidgródka; jego adiutanci to m.in. malarz Artur Szyk, pseudo Aleksander Szykarenko (ur. 1894, zm. w USA 1951, od 1921 mieszkal w Lodzi) oraz Tadeusz Darmont. Do dnia 28 listopada (czyli w dniach 26 - 28. 11) linie polskie przeszli zolnierze z 2 i 3 Dywizji Bialoruskiej. Kolejna 1 Dyw. Bialoruska, cofa sie nadal, jeszcze na terytorium wroga. Po dniu 28. 11 raczej jej juz bolszewicy nie atakuja; przejdzie nasze linie dnia 04 grudnia 1920 roku.
30. 11
przechodzi na strone polska, gen. premier M. Adamowicz; do tego dnia linie polskie przeszlo 4.000 zolnierzy bialoruskich. Pradzynski (rtm z II-ki) na pocz. grudnia pisal o planie powolania P. O. W. na Bialorusi, co oznacza, ze akcja "ochotników bialoruskich" mogla sluzyc przerzuceniu na teren Sowietów agentów II-ki (od maja 1920 przy Balachowiczu jest por. Zadra - Kabowski z II-ki, od pocz. lipca 1920 roku byli por. Skwierczynski i por. Lis - Blonski z II-ki, a od pocz. listopada 1920 byl w/w rtm. Pradzynski); nie biora udzialu w wyprawie Balachowicza rosyjscy generalowie Baboszko i Glazenap; w odróznieniu od nich, akcje "cicho - ciemne" wykorzystal Borys Sawinkow, który dowodzil "Wydzielonym Rosyjskim Oddzialem" (od listopada 1920 do sierpnia 1924 w Rosji organizuje partyzantke antybolszewicka; pojmany w sierpniu 1924, w roku nastepnym zamordowany w Moskwie). Wyglada jakby Pradzynski przeszedl dnia 30 listopada do Polski wraz z gen. Adamowiczem ? Pisze o zatrzymaniu sie w Mikaszewiczach po "sowieckiej stronie", uchodzacego Balachowicza (czy chodzi tutaj o Józefa B. w dniu 26 listopada ?). Opis podaje, ze jego grupa stala 5 wiorst od polskiego frontu w strefie neutralnej. Oficer ten pisze tez o "Zielonych" pod Bobrujskiem i Mozyrzem. Ich stan ocenia na 500 - 1.000 ludzi, "którzy zajeli ten teren". Pisze o planie powolania P. O. W. na Bialorusi.
03 grudnia 1920
Oficjalna data demobilizacji oddzialów Balachowicza na terytorium Polski; o Balachowiczu informacji udzielil m.in. mjr Stanislaw Stankiewicz.
Poczatek grudnia:
partyzanci "Zielonego Debu" w sile do 1.000 ludzi, spod Bobrujska przebili sie do okolic Slucka. Dokonano tego zapewne dzieki akcji plka Konopackiego i jego "ochotniczych oddzialow bialoruskich". Poszczególne oddzialy Balachowicza jeszcze w dniach 02 - 04 grudnia przechodzily na strone polska. Gl. kolo Olszan w m. Remel, na poludniowym brzegu Prypeci na Polesiu. Wydaje sie, ze dnia 02 i 03. 12 przebila sie 4 Dyw. Bialoruska, bo o niej brak informacji co do daty internowania sie na stronie polskiej. Np. dnia 04. 12 przeszla 1 Dyw. Bialoruska w sile 2.100 ludzi i zostala internowana (Peremykina). Dn. 08 grudnia podczas rokowan w Rydze, sowieci wyrazaja obawe, ze zolnierze Balachowicza przejda na Litwe Srodkowa do Zeligowskiego. Od ok. 15 grudnia do 23 grudnia partyzanci "Zielonego Debu" dzialali pod Sluckiem, a dnia 20 grudnia zdobywamy Sluck. Czescia sil szli na pólnoc w rejon Kojdanowa, a przeszli linie demarkacyjna dnia 28. 12. 1920 roku w okolicach Nieswieza.
12 grudnia 1920
Rozkaz II Oddzialu, aby odseparowac obozy internowanych dla Bialorusinów od ludnosci.
Polowa grudnia 1920
w Pinsku mjr St. Alexandrowicz i por. Waclaw Jesmian, którzy pozostawiaja informacje o losie zolnierzy bialoruskich jacy jeszcze przebywali na Pinszczyznie.
20. 12:
nasza akcja dopiero 20 grudnia doprowadza do zdobycia Slucka - na emigracji obchodzi sie zdobycie Slucka, jako "Swieto Bohaterów" i swieto narodowe Bialorusi. Wówczas tez (w polowie grudnia 1920 roku), grupy zolnierzy z dawnego Korpusu Balachowicza zdobywaja na sowietach Siemiezewo (o 7 km na wsch. od linii demarkacyjnej, na szosie ku Sluckowi) i Chorestów. Równolegle w Warszawie, dnia 23 grudnia 1920 zbieraja sie dzialacze bialoruscy, którzy wybrali Stanislawa Balachowicza na "Wodza Naczelnego Bialorusi" - inf. z raportu plka Szt. Generalnego Stanislawa Dowoyno - Sollohuba. Relegowalismy jednak z Polski do Kowna, rzad bialoruski (P. Lastowski, biuro w Berlinie - Cwirkiewicz, w Paryzu - Ladnow, w Wilnie - Harewicz i Kochanowski, w Baranowiczach - Tereszczenko). Kiedy w wyniku rozejmu z pazdziernika 1920 roku oddalismy Minsk sowietom, równiez rzad bialoruski musial opuscic Polske. Kowno udzielalo gosciny temu rzadowi, a potem Praga czeska. K. Jezowitow bedacy oficjalnym przedstawicielem Bialorusi w Rydze (w lutym 1918 r. przez kilka dni byl komendantem Minska), awansowany na pulkownika, w 1920 roku organizowal antypolska dywersje.
koniec grudnia 1920
partyzanci spod Slucka przeszli do Polski dnia 28. 12. 1920 roku w okolicach Nieswieza, a byla to grupa "Zielonego Debu". Juz w roku 1920 bolszewicy zgladzili "kilkunastu czlonków rodziny generala Balachowicza (...)". Dane wg Jan F. Lewandowski, "Katolik": w powiecie braslawskim na Wilenszczyznie zrównano z ziemia majatki Balachowiczów. Ocalal jedynie jego brat Józef.
styczen 1921
przewiezienie internowanych
Bialorusinów i Rosjan pod Czestochowe, a stad do obozów internowanych (wg
Cabanowski). M.in. w Szczypiornie pod Modlinem, w Tucholi (tu oddzialy Peremykina, Dywizja Kozacka "Frolowska",
Ukraincy).
"Dywizja smierci" Balachowicza w maju
1922 roku liczy jeszcze w Tucholi 1.500 ludzi. Tu tez 1 Dyw. Peremykina - 1.238
ludzi. W obozach internowanych bylo w sumie "kilkadziesiat
tysiecy" ludzi. M.in. sa to Aleksandrów Kujawski,
Pikulice, Dabie, Torun, Tuchola, Strzalków, Kalisz i Szczypiorno. Sierpien 1924
r. ostateczna likwidacja obozów dla internowanych. Najwiecej
"balachowców" zatrudniono w lasach
kolo Bialowiezy i Hajnówki. M.in. 1.000 ludzi w Puszczy. Po udzieleniu Bialorusi
szerokiej autonomii w ramach Sowietów w polowie lat 20 - tych zeszlego wieku
wrócili tam: prorosyjscy Badunow, Cwikiewicz, Lastowski i Mamonko
(eserzy, moze tez
Sereda), ale tez
propolscy Lesik, Rak Michajlowski, Smolicz i Taraszkiewicz. Przyjechal tutaj tez
Sylwester Wojewódzki (przyjaciel Taraszkiewicza). Kreczeuski i Zacharko zabrali sztandar
Bialoruskiej Rep. Ludowej chyba gdzies na Zachód. W 1920 r. poslami na polski
Sejm byli bialoruscy dzialacze Dworczanin i Hauryluk (w 1933 zamordowani w
sowietach).
Pskow 1918 - 1919 
KONSTANTINOVICH Lev, son of Lev / Lew Konstantynowicz, was born in 1900 in Toropets / Toropiec; in 1918 / 1919 a student of a secondary school in Pskov.
During the occupation of 'white' was mobilized and after during their retreat, came to Poland. At the beginning of 1922 return to Soviet Russia and arrived in Pskov; May 22nd was arrested and in November, 1922 again re-arrested, 16 March 1923 - sentenced to 2 years in a concentration camp and sent to Petrograd. In March 1923 his mother wrote to the chairman of the Central Executive Committee Mikhail Kalinin. Ольга Васильевна Константинович /
Olga Vasilievna Konstantinovich was living in Pskov, str Kalinin, No 15/11, Apt. 1. Olga Chelishchev - Konstantinovich / Olga Tchelischev daughter of Vasilij Chelishchev and she was married to
Lew Konstantynowicz - b. ca 1865 / 1875. Olga b. ca 1875, her son Lew Lwowicz Konstantynowicz born 1900. Above named Vasilij Chelishchev was born ca 1840 / 1850.
Olga Chelishchev - Konstantinovich letter to Kalinin: "...In 1919, at a time when I was working on the epidemic in the unit of People's Commissariat of Samara and bore herself typhus, my son, Lev Konstantinovich, 18 years old, who studied at the Real School, located in Pskov, was mobilized during the white occupation of its and on their retreat was in Poland, where he was imprisoned in the camp after the conclusion of a peace treaty. ... he came to me in March 1922 in Pskov ... my son was arrested, ... belonging to Savinkov ... after a 2-month stay in prison, ... again arrested in Pskov by GPU. January the 15 send from Pskov, ... taken to Petrograd, ... for 2 months ... О. Констанинович / O. Konstaninovich, 21 March 1923 in Pskov".
Olga Vasilyevna Konstantynowicz response from the Central Executive Committee has not received. Lev Konstantinovich was sent to the camp. In 1925 released from the camp and sent to 3 years in Ust - Sysolsk. In March 1926 Olga Vasilievna wrote to Chairwoman of the Red Cross, Pavlovna Peshkova.
Note at margin:
According to statements the Church of the Holy Trinity was built in 1740 by Major Joann Chelishchev / Ivan Sergeyevich Chelischev at his own expense. In 1840, the Holy Trinity Church (Novo-Troitsk) was assigned to a Church which is 4 miles away in Piesna. A detailed description of the temple, published in the 'Pskov
diocese statements' for 1896.
Genealogy of the Constantinovich family 1534 - ca 1945 in Belarus, Poland, Estonia, Latvia, Ukraine, Russia, Lithuania. 
COPYRIGHT BY
BOGDAN KONSTANTYNOWICZ
on November 25th, 2008 / 03rd August 2010
This all paper is sold subject to the condition that it shall not, by way of trade or otherwise, be lent, re-sold, hired out, or otherwise circulated without the publisher’s prior consent in any form of binding or cover other than that in which it is published and without a similar condition including this condition being imposed on the subsequent purchaser.
All rights reserved. No part of all this work covered by copyright hereon may be reproduced and/or translated in any form or by any means - graphic, electronic, or mechanical - including photocopying, recording, taping, or storage in an information retrieval system, without the prior written permission of the copyright owner - Bogdan Konstantynowicz.
Domain ID: D29088334-LRMS; Domain Name: KONSTANTYNOWICZ.INFO; Created On: 17-Jul-2009; Sponsoring Registrar: Melbourne IT Ltd. / Afilias Global Registry Services; Status: CLIENT TRANSFER PROHIBITED. Registrant ID: A124775697444322; Registrant Name: Bogdan Konstantynowicz. Private Registration US: PO Box 61359, Sunnyvale, California CA 94088, United States. Phone: +1.5105952002. Billing Name: PrivateRegContact Bill and Billing ID: A124775697444321. Webserver: YTS/1.19.8 and / or YTS/1.17.13; Provider Host: UNKNOWN-216-39-62-X.yahoo.com; host: X-Host : p4w12.geo.ac4.yahoo.com or / and p4p2.geo.re4.yahoo.com. 4 Name Servers: (dns1.domaincontrol.com, dns2.domaincontrol.com) yns1.yahoo.com, yns2.yahoo.com, ns8.san.yahoo.com, ns9.san.yahoo.com. Tech ID: B124776876905430. IP-address: 98.136.92.206 or 216.39.62.190; IP History: 2 changes on 3 unique name servers over 2 years. This domain use cookies but only minimal privacy data should be saved and use the official Platform for Privacy Preferences Project. 'Who is' History: 12 records have been archived since 2009-09-28. Global traffic rank for the 'konstantynowicz.info' web page: 24,741,662 View Site in 2010 and Alexa Rank: 10.900.993 in July 2011; Alexa Rank: 6.757.845 in August 2011. The site home page speed: 0.15 seconds - very fast. The partial statistics of my four addresses of the Domain, with two subdomains since 17 July 2009 to 17 September 2012: 64.505 (to 27 November 2012 - 71.619; to 01/02 Febr. 2013 - 78020). All five 'geocities' since March 2003 to 26th October 2009 - 43.600. All at the Yahoo servers only and since March 2003 to 17th September 2012 - 108.105. The partial statistic of my four addresses of the Domain, with two subdomains since 17 July 2009 to 01 December 2011: circa 42668. Charset: windows- 1250.
| Table
of contents for pages of the plane crash
in Smolensk on 10 April 2010: First page to 12 August 2010 Second page Third page Fourth page Fifth page Sixth page Seventh page PART EIGHT until today |
In search of genealogy. It is of greatest importance to me.
I am looking for all information about my grandfather Marian or Jerzy Konstantynowicz and about his family from the parish of Berazino (Berezina, Berezino or Berezyna). He belonged to one of the old noble families from the farthest eastern reaches of the Grand Duchy of Lithuania. Those lands were also the first to be taken by tsarist Russia as the result of the partitions of Poland.
Those near and dear (families at the beginning of the 20th cent.) in the Berazino parish (Mother of God of Mercy catholic church), Riga, the Dryssa ujezd and elsewhere:
|
1. |
Malkiewicz |
Old Svolna, Miezonka and the Jauji farm (i.e. Jowce or Javci in LATVIA; 49 km north - east of Vilani in the Ludsen = Ludza district formerly) www.surnameweb.org/registry/m/a/l/malkiewicz.shtml |
|
2. |
Nieciejewski |
in farms Hrynica / Griniza and Usochy in the Ihumen district, and also village Luszewska Slobodka in the Rahacou district (345 ha., here a family of Gorski lived, too) since 1881; the Russian and Soviet general, count Bronislaw Nieciejewski who was born c. 1870 in the Berazino parish came from Hrynica, and his daughter worked as translator and interpreter as early as November 1917 (after completion of the University of Paris) at the first Council of People's Commissars under direction of Wladymir (Vladimir) Boncz Brujewicz who was the chief of the Lenin's office 1917 - 1918; either Nieciejovski or Niecijevskij, Nicijewski and Nieciovski, too |
|
3. |
Uminski |
or Uminskas with Cholewa arms in the Vilna and Vicebsk provinces (Manulki farm A.D. 1672), Bruslevo (or Bryjelov, Brialewo in the Berezina parish) and Smolarnia - Florian Czarnyszewicz has written the book "Nadberezyncy" about this village; Smolarnia was situated next to Krasny Brzeg in the Babrujsk district, property of the Korzeniewski family and also of Wincenty Stanislaw Koziell Poklewski - he was born 1853 and died 1929, son of Alfons Koziell Poklewski 1810 - 1890, member of the State Administration of Trade 1907 - 1912 according to Tatiana Pietrovna Mosunov and he was related to Hotowski i.e. Gatovskij, Slotwinski from Ravanicy and Malkiewicz, too; Uminski family was related to Sarnecki (or Sarneckis from Skierniow estate in the Trakai district) family with Slepowron arms |
|
4. |
counties Zarako Zarakowski |
i.e. the Zarokovskij family e.g. during war 1878 - 1879; properties: Holubovo palace, Kniazievo village and the great Svolna / Swolna estate - the chief military state prosecutor of communistic Poland (after - see http://konstantynowicz.info/September_1939 - 1939 P. O. W. in Russia and next Military Attorney in Warsaw / Attorney General) and Soviet general, count Stanislaw Zarako Zarakowski was born here in 1909 or November 1907; neighbourhood of them: Lipski Jan who was the noble marshal of the Vicebsk government, Alina Rykow, Maryia Zabiella, famous Czerski by 1835, Szczyt since 1725, Rudomin, Korsak, Dluzniewski; Jan Zaraka(o) - Zarakowski b. 21.02.1857, Russian general, stayed in Vicebsk in June 1918, next Polish division general 1923, d. in Warsaw before 1934 according to T. Kryska-Karski; Soviet and Polish general Boleslaw Zarako - Zarakowski was chief of the main staff of the Polish People Army in 1944, b. in Polack 1894 |
|
5. |
Zbieranowski |
Igumen, Berazino (Michal born Berezino in 1882 son of Jozef Zbieranowski and his wife Zofia nee Witkowski, after Bobrujsk, Sluck and Riga / Ryga 1899 - 1904), Riga and Miezonka; they were relations of Sarnecki (or Sarneckis) family with Slepowron arms |
|
6. |
Szostak |
Miezonka and (acquaintances of Raczkiewicz) Babrujsk = Bobruisk or Bobruysk www.surnameweb.org/registry/s/z/o/szostak.shtml |
|
7. |
Konstantynowicz |
Miezonka, Petersburg, Svolna = Svol'na or Swolna, Krycau, Daugavpils, Kovalki, Riga, Omsk, Borovina |
|
8. |
Pilecki |
Pileckis with Leliwa arms in the Vilna region in 1632 and the Trakai district in 1648, Navahrudak in 1674; first information of 1484 and 1511; they verified the Swan coat of arms in Vilnius and Kaunas in 1807, and also the family possessed a farmland near by Lida and close to an estate of Marshal Edward Rydz Smigly west of Lida in the thirties of the 20th cent. |
|
9. |
Stankiewicz |
The
Stankiewicz ancestry
with the Wadwicz coat of arms lived in the
Minsk and
Mscislau provinces,
according to
Kasper Niesiecki,
vol. 8 (among others 1648
and 1661) as
early as the 17th century; the Mazyr district, the province of Polack
A.D. 1674. They were related to
Kotowski and
Oginski families.
According to
Jan Ciechanowicz,
vol. 5, p. 134 - 135: Stankiewicz or Stankevicius of the Mogila,
Boncza and Wadwicz coats of arms; they were near related to
Bilewicz (or
Billewicz)
family from Samaites at the turn of the 16th century. There are
information about Jan Stankiewicz in
Samaites and
Vilna A.D. 1635 and about Michal and Adam Mikolaj here in 1648; Jan
Mikolaj from
Raseiniai region
in 1646, and also Kazimierz in 1658; about Stefan from the Minsk
province in 1697 and Adam Stankiewicz in Samaites 1788. They verified
the Mogila coat
of arms on March
16th, 1835 and derived from Samaites territory in
Lithuania. Here they owned Raseiniai in 1535 and next moved to
Vilkmerge district (Kirbutiszki
and Krekszle farms).
The noble Stankiewicz family with the Wadwicz coat of arms came of the
Orsa district,
and next in the
Asmjany one,
also the Minsk province
and the Mscislau one. They verified the Wadwicz coat of arms in
Minsk on
February 25th, 1828; besides they lived in the
Braslau region.
You can to see interesting website on the Stankiewicz family, http://republika.pl/aord/stankiewicz.htm among other things about: 1. Wladyslaw, Adam and Witold Stankiewicz from Vilna; 2. Antoni from the Minsk government (b. circa 1870, the member of the Civil Guard in Minsk in 1918); 3. Feliks b. 1927 in Babrujsk;
4. The Stankiewicz family from Przydrusk village near by Daugavpils was related to
colonel Jan Stankiewicz. Przydrusk = Przydrujsk or Piedruja in the former Grand duchy of Lithuania, and
Latvia now, 44 km West of Malkiewicz's Old Svolna = Stara Swolna;
Jan Stankiewicz born 04.04.1862 in Vilna / Wilno as son of Franciszek
Stankiewicz with the Mogila coat of arms and Pelagia nee Sienkiewicz, got married
to Maria Odrowaz
in 1886 and next as colonel served and lived in
Riga / Ryga 1887
- 1909 / 1910 and
possesed the Awocin
property
in Latvia to c. 1910; the friend
of the minister Jozef Beck
parents from Riga and
acquaintance of
Jozef Pilsudski in August 1919 in
Wilno; the relation of Butrym family. Colonel
Jan Stankiewicz was Polish educational activist and freedom fighter
within the Pilsudski undercover movement before 1910 in Riga. Colonel Jan Stankiewicz
had withdrawn from the Russian Army on 01.01.1918, and the Bolsheviks assented to this
discharge on 28.02.1918; reunion with family
in Smolensk
after
January 1918; and next after settled himself
in Vilna
/ Wilno /
Vilnius
in 1918 or maybe after spring 1919. But
he served for the Polish Army just since April 1919 and
as
brigade-general in October 1923; died in Milanowek near
to Warsaw in December 1945.
5. Bronislaw from Riga (b. 1913,
his grandfather Nikodem was policeman in Riga). He was mistaken for colonel Gustaw Stankiewicz son of Marian from the Siedlce government b. 1860 - 1918 who was maybe commandant of the 2nd Polish Corps in Ukraine in accordance with Nicman of 1995 and with a Moscow Archive of 2000, and Gustaw died in 1918 over a fight against "reds" somewhere in Ukraine; also he was mistaken with Sylwester Stankiewicz, according to Vronskya J. of 1992.. Sylwester Stankiewicz born 1866 and died in Taganrog close to Rostov-na-Don in March 1919; maybe since 10th January 1918 to 28th March 1918 as the commandant of the 2nd Polish Corps in Moldova and Ukraine; General-Lieutenant Sylwester Stankiewicz after served for general Anton Denikin in the Voluntary Army with 3000 Russian soldiers; maybe since January 1919 under command of general Piotr Vrangel. It's not plain statement seeing as turned up just now and come in from East surely. Entries in Wikipedia of September 2008 on Gustaw and Sylwester (!) have got only currently edited references and there are mistakes in details. Main former historians: Baginski H., Dowbor - Musnicki J., Holowko T. of 1931 and Michaelis E. of 1929 point out Russian General-Lieutenant Jan Stankiewicz as the commandant of the 2nd Polish Corps in Moldova and Ukraine during December 1917 - March 1918. Who was a Commander of the 2nd Polish Corps in Soroka (Soroca by Dnister in present north Moldova id est Soroki) and Iasi (east Romania now) in the end of January 1918 till March 08th, 1918? Colonel Jan Stankiewicz from Riga? General Jan Stankiewicz? Old Gustaw Stankiewicz or an unknown Stankiewicz? Sylwester Stankiewicz? Commander of the 2nd Polish Corps retreated front of Germans (a withdrawal of military forces after acceptance the Ukraine as ind. state by Germany on 09 February 1918 and 03 Mar. 1918) and after stayed in Iasi on March 02nd, 1918 and came into contact with Haller in Jaruga on March 05th, 1918; when Romania on the same day March 05th, 1918 concluded an alliance with Germany - Haller and Jan Stankiewicz with the 2nd Corps on 08th March 1918 launched a march east and crossed Dnister river going into Ukraine evading a disarmament in the then Romania. On the other hand General - Lieutenant Jan Stankiewicz went out from Czeczelnik to Kiev on March 25th, 1918, to Gen. Michaelis, and next he joined the White Russian Gen. Aleksiejew / Alekseev by the Kuban river in April 1918. He fought north of Stavropol in September - October 1918, e.g. battle near by Ternovka on October 14th, 1918 with White Russians against "reds". Jan Stankiewicz took the offensive against Stalin's troops for Astrakhan in middle of November 1918, and after a retreat of the Voluntary Army, fought at Stavropol "White" Territory in December 1918 and at the beginning of 1919. General Jan Stankiewicz evacuated himself from Novorossijsk and probably arrived close by Odessa in March 1919 or Taganrog close to Rostov-na-Don in March 1919. He served for general Anton Denikin in the Voluntary Army with 3000 Russian soldiers, March and April 1919. Note: the retreat of 3500 soldiers of the Voluntary Army from under Odessa commenced at the beginning of April 1919 towards Bessarabia - it was a province of the then Romania between 1918 and 1940/44 - where the Romanians had disarmed "white" Russians, and a part of this "Army" joined in General Zeligowski 4th Division transcending Dniestr / Dnister river on 10th April 1919; made Tschernowzy (= Chernovits, Černivci) and Stanislavov in Poland in June 1919. See Berezyna |
|
10. |
Spychalski |
The Spychalski family from Lodz, worked in a garage of Andrzejak at the beginning of the 20th century and they were acquainted with Pilsudski. |
my grandfather was a regular; at first he learnt in the secondary school in Mahileu by the river Dnjapro, next a real school in PÄRNU / Pernau / Parnawa (the Livland government, and Estonia present) and the Naval Corps (or at the Petrograd Naval College = the Naval War College; Course of Navigation Officers 1912 - December 1916) in St Petersburg and he first served in the Kronstadt Stronghold (the Bureau of Navy Transport - in a navigation ensign capacity, i.e. concretly "pra'porchik", this is a temporary rank, about equivalent to Sub-Lieut., R.N.R. in British Navy, one 1/2-inch gold stripe without curl - Dec. 1916 / March 1917); during the First World War he escaped on powerboat from the Kronstadt Stronghold to Tallinn (Reval = Revel, the capital of autonomous Estonia = Estland since March 1917) with Estonian engineer Jansen and stayed here since April by June of 1917; next in Petrograd by November 1917;
during the fighting between the "whites" and "reds" after the Bolshevik Revolution towards the end of 1917 (Minsk - here in December 1917 - and at a later date Bychau = Bychow) by summer 1918 my grandfather Marian or Jerzy Konstantynowicz served for
secret service of anti-revolutionary White Corps
under general Dowbor Musnicki (a troop under command of engineer Wroblewski - who later worked in an armoury in Pionki in the thirties of the 20th century keeping in touch with the Wankowicz family still - recognized Mahileu and Babrujsk) and fought (Orsa = Orscha, Rahacou - 4th infantry regiment, the 1st Division of Polish Rifles, Hradzianka / Grodsjanka - North of Ossipowitschi Mahilyow google satellite maps) against the Bolsheviks for freedom of this country; he carried out duties of courier (Minsk, Babrujsk, Barysau) for the Polish Women Rings; next in the
Civil Guard of the Minsk Government and the Government of Mahileu
- then met the family of Wankowicz (quod vide Appendix D about this family) in Old Kaluzyca = Kaluzyn because Mr. Witold "Tolo" Wankowicz was chief of the Union of Weapon in the Ihumen district -
autonomous section of the Polish Military Organization
- and my grandfather was courier between
the
Luboszany (=
Libuschany) estate and
Kaluzyca in fall 1918; see:
Berezyna
;
here you can to acquaint with information about former Ihumen
district and with data on the Polish in the parish of Berezino; it's a
large part devoted to Polish senior officers in Tsarist Army and which
next served for the 1st Polish Corps in Belarus in 1917 - 1918; 
my grandfather was near to general Wejtko (ensign of orderly in Minsk and Vilna 1918) in the
Self-defence of Lithuania and Belarus
- after the collapse of tsarist Russia, Poland regained its independence after 123 years of foreign rule and he was professional officer in the
intelligence service of Polish Army
(namely IInd Bureau of the General Staff - determination according to "The Secret Story of SOE (...)" by W. J. M. Mackenzie, U.K. 2000, p. 312; 04 December 1918 he owned document in Marian Konstantynowicz name but he wasn't this person surely over military service in voluntary Lithuanian - Byelorussian Division) 1918 - 1947; military oath in Vilna on December 29th, 1918 during defense of the town against Soviet troops; the 77th Kovno Regiment next; he served when Poland was fighting with the Bolsheviks in defense of its independence (1919 - 1920).
The LIDA garrison (the barracks had name of Marshal Edward Rydz Smigly; the 77th Infantry Regiment handed over an estate to the Marshal west of Lida near by a farmland of famous Pilecki family; a pilot and the pioneer of Polish air force Witold Worbek Lettaw from Lithuania (the Lettowt family was verified in the Kaunas government in 1844 - 1847 and in Vilna on 03.05.1827 as Letowt; also as Letovt Vorbek or von Lettow Vorbeck, v. Lettow-Vorbeck, Lettow von Vorbek) acted in this garrison) by morning 18 - 09 - 1939; my grandfather at the night 17 / 18 September 1939 co-organized burning of the LIDA garrison's documentation and next was in Landwarow (= Lentvaris) on September 19th, 1939, ZAWIASY, probably arrived at the Rudziszki (= Rudiskes) station and to Grodno 20th September 1939. He gone on Lithuania on September 21st (= Litauen; was interned and after registered at the Vievis station 21st September 1939; see more information about Polish September 1939: http://konstantynowicz.info) 1939; he was in camps for prisoners of war in: Palanga, relocated to Vilkaviskis, Ponoj (= Ponoi in USSR Karta), Archangel / Archangelsk and Viazniki / at the Wjasniki station (here in August 1941; that is the Jusha camp = Jusk);
Walki z sowietami po 23 wrzesnia 1939New website! © author Bogdan Konstantynowicz
September 1941 - May 1947 Army of general Anders. 1947 -- 1948 émigré from Italy to ARGENTINA. I think he lived after in New Mexico, too. I am unclear about where he died; he used pseudonym Stankiewicz as though a second surname.
His particular personal signs (photo of 1934):
- his blood - group: A
- a scar under right knee
- he was 160 cm tall.
|
My research concerns many state intelligence networks created in the first half of the 18th century.
|
||||